Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Norfolk w Wirginii wykazało, że aż 84% mężczyzn, którzy borykają się z problemem wypadania włosów, obserwuje u siebie zmniejszone zadowolenie z własnego wyglądu. Opisali oni swoje uczucia jako bezradność, niemoc i zazdrość o mężczyzn z bujnymi i zdrowymi włosami. Mężczyźni, u których proces utraty włosów rozpoczął się w młodszym wieku, częściej borykali się z problemem niskiej samooceny.

Łysienie męskie jest spowodowane brakiem równowagi hormonalnej. Termin medyczny określający łysienie męskie to „łysienie androgenowe”. Ten termin pomoże ci zrozumieć czynniki, które odgrywają rolę w nadmiernym łysieniu u mężczyzn. Androgen odnosi się do jednego z wielu hormonów, który kontroluje wygląd i rozwój męskich cech - jednym z przykładów jest testosteron. Genetyka odnosi się do dziedziczenia, czyli dziedziczenia genów od matki lub od ojca. Można więc powiedzieć, że łysienie u mężczyzn występuje z powodu męskich hormonów, na które ma wpływ dziedziczenie genetyczne.

DHT (testosteron i 5-alfa-reduktaza) to naturalnie występujący hormon, który pomaga w rozwoju seksualnym. Zmiany hormonalne w okresie dojrzewania wpływają na upośledzenie mieszków włosowych u niektórych mężczyzn, w miejscach receptorów właściwych dla androgenów na mieszkach włosowych, które są odpowiedzialne za zdrowy wzrost włosów. Wraz z wiekiem u mężczyzn wzrasta poziom DHT i dochodzi do zwiększonego wiązania się z miejscami receptora pęcherzykowego. Prowadzi to do zachwiania równowagi w procesach biologicznych bardziej wrażliwych mieszków włosowych. Mieszki włosowe zaczynają się rozpadać gdy DHT gromadzi się w ich okolicy, powodując, że włosy stają się cieńsze i krótsze, a ostatecznie stają się tak wątłe, że są już praktycznie niewidoczne.

Schemat Hamiltona-Norwood’a dzieli androgenetyczne łysienie u mężczyzn na siedem etapów. Ta klasyfikacja etapów została opracowana w 1951 roku przez Jamesa Hamiltona a w 1975 została zmodyfikowana i rozszerzona przez O’Tar Norwood’a.

Mężczyźni tracą włosy na różne sposoby, w zależności od genetyki. Zwykle można zaobserwować cofnięcie się linii włosów na skroniach, utratę na czubku głowy i przerzedzenie włosów na dużą skalę. Wzorce te zostały zidentyfikowane w tak zwanej Skali Norwood’a, która definiuje różne rodzaje łysienia